De mooiboy-misvatting

David Beckham is een van de weinige spelers die ook bij het niet-voetballende publiek bekend is. Met zijn goede looks en pikante reclamecampagnes wordt hem vaak verweten dat hij teveel met randzaken bezig is. Hij zou meer tijd besteden aan het modelleren van zijn haar dan aan dingen die op het voetbalveld gebeuren, bijvoorbeeld. Persoonlijk vind ik dit zwaar onterecht, want als er iemand symbool staat voor een modelprof, dan is het deze David Beckham wel.



Het mooiste voorbeeld om dit te illustreren is zijn optreden op het WK van 2006 in Duitsland. Engeland had het zwaar in de groep, waar Peter Crouch met een onreglementaire goal scoorde tegen Trinidad & Tobago, maar Engeland ging uiteindelijk wel een ronde verder. In de laatste wedstrijd van de groep was Beckham zo vermoeid, dat hij rond de 70e minuut op het veld stond te braken, zo diep dat hij gegaan was. Een speler die zich niet te groot voelt om helemaal kapot te gaan op het veld, is een hele grote.

Één keer heb ik hem in levende lijve mogen aanschouwen, in oktober 2005. Zijn ploeg, Real Madrid, kwam op een beschamende 1-0 achterstand tegen het veel zwakker geachte Rosenborg. De grote vedette van Real Madrid, Zinedine Zidane, was te vroeg klaargestoomd voor deze wedstrijd van een slepende blessure, wat betekende dat anderen op moesten staan. Beckham voelde zich geroepen, plaatste twee perfecte voorzetten en zette de kroon op het eigen werk door zelf de 4-1 binnen te schieten uit een vrije trap.

Sir Alex Ferguson, evenals Beckham geridderd in Groot-Brittannië, zei dat Beckham “trainde met een discipline om zo een precisie te bereiken waar anderen niet om gaven.” Een behoorlijk compliment, gezien de explosieve manier waarop de twee uit elkaar gingen. De mooiboy werd bovendien in 2007 geprezen door zowel Ramon Calderón, als Fabio Capello, de toenmalige voorzitter en trainer van Real. Zij hadden een inschattingsfout gemaakt, door Beckham begin dat jaar te vertellen dat hij mocht vertrekken. Beckham haalde zijn gram en werd nog kampioen met zijn Real Madrid, maar deed geen revancherende uitspraken en bleef bovenal op en top professional.



Misschien dat het enige smetje op zijn professionaliteit het feit is dat hij diezelfde professionaliteit ook van anderen, voornamelijk tegenstanders, verwacht. Gebeurt dit niet, dan slaat Beckham terug, zoals hij deed bij Pablo Aimar en Diego Simeone.

Als besluit wil ik jullie laten nagenieten van de prachtige goals die Beckham maakte voor zijn land en zijn clubs in Engeland, Spanje, Amerika en Italië. Het blijft een fenomeen, op en naast het voetbalveld.