In het kader van mijn opleidingsdeel Spaans ben ik bezig een rapport te schrijven over de invloed van Nederlandse voetballers op het Spaanse voetbal. Hiervoor heb ik verschillende (ex-)voetballers benaderd, waarvan Real Madrid-speler Wesley Sneijder de eerste was die reageerde.
Geboren in Utrecht, opgegroeid bij de pleintjes waar ook Marco van Basten leerde voetballen, is het verhaal van de verdere carrière van Sneijder wel bekend. Een product uit de jeugdopleiding van de meest kapitaalkrachtige club van het land, een aanvoerder die af en toe uit zijn slof schoot en begin vorig seizoen voor een megabedrag werd aangetrokken door Real Madrid. Nu bevindt Sneijder zich bij een van de grootste clubs ter wereld, en dat is aan alles merkbaar. De sfeer, de entourage, maar vooral zijn eigen spel.
Hijzelf verduidelijkte al eens waarom hij zoveel gegroeid was in één seizoen, dat lag aan het kritische publiek in Spanje. Heb je daar 3 verkeerde balcontacten op rij, dan word je onherroepelijk uitgefloten. Daar word je als speler beter van, aldus Sneijder.
Mijn mening over de Utrechter heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik vond Sneijder in zijn tijd bij Ajax een zwaar overschatte voetballer, ook in het seizoen dat hij om en nabij de 20 goals maakte. Zijn tweebenigheid was een schitterend wapen, maar de steken die hij liet vallen doordat hij niet meeverdedigde, of de vele vrije trappen die hij relatief gezien nodig had voor een goal, waren voor mij reden om te zeggen dat hij niet zo goed was als beweerd werd.
Real Madrid nam de gok, haalde hem met een vernietigend bod van 27 miljoen euro binnen en Sneijder werd meteen gezien als basisspeler. Hij nam het rugnummer 23 over van de vertrekkende David Beckham, een nummer dat hij niet meteen als last zag, omdat het ook zijn nummer was waarmee hij in zijn eerste seizoen bij Ajax debuteerde.
Schuster gaf hem een wat vrijere rol links op het middenveld, waarbij hij veelvuldig naar binnen zou mogen trekken. Later in het seizoen zou hij veel onderling wisselen met de andere aanvallend ingestelde middenvelders, met name Guti en Robinho.
Zijn eerste wedstrijd voor Real, meteen in het eigen Bernabeú tegen stadsrivaal Atletico Madrid, werd een debuut om van te dromen. Met een hard, laag schot uit een indirecte vrije trap (assist van Guti) maakte hij de winnende 2-1 en het Spaanse publiek begon zich toen al te roeren over de toch redelijk onbekende aankoop. Dat het schot onderweg nog aangeraakt werd door een speler van Atletico, mocht de pret niet drukken.
Even later kregen we te maken met de galavoorstelling in de uitwedstrijd tegen Villarreal. Een schandalig stukje deklassering door de mannen in het maagdelijk witte shirt. Het niveau van dat duel is in de laatste voetbaljaargang maar door twee duels gehaald: Liverpool – Arsenal in de Champions League en Nederland – Frankrijk op het afgelopen EK. Hierbij moet opgemerkt worden dat beide teams genoeg kansen hadden om te winnen, iets wat in Vila-real absoluut niet het geval was.
De stijgende lijn kwam even tot stagnatie in het midden van het seizoen, maar aan het einde herpakte Sneijder zich weer en kon Real Madrid zich, mede door zijn 9 goals in de Liga, weer tot kampioen kronen.
Hierna volgde het voor Nederland zo teleurstellend verlopen EK. De eerste twee wedstrijden waren pareltjes, op die twee avonden werd historie geschreven. Helaas liep de wedstrijd tegen Rusland uit op een deceptie, maar dat had natuurlijk van alles te maken met het tragische gebeuren rondom Khalid Boulahrouz. Desondanks liet het Nederlands elftal een verpletterende indruk achter. Zo moest er gevoetbald worden, met het hart op de tong. Een van de belangrijkste aanjagers in dit team en de topscorer van Oranje was, u raadt het al, Wesley Sneijder. Wat mij opviel aan zijn spel op het EK was de wil om alles goed te doen, ook in verdedigend opzicht. Zijn handelingssnelheid is nog meer verbeterd. Hoe zou het afgelopen zijn als niet Van Persie, maar hij die laatste vrije trap had genomen tegen de Russen? Voor Van Persie was het zijn eerste balcontact, voor Sneijder zou het een routineklus betekenen.
Nu staat Sneijder weer aan het begin van een nieuw seizoen, waarin Real Madrid na de trainingsstage in Oostenrijk en de Emirates Cup in Londen weer prijzen wil oogsten, met de Nederlander in een hoofdrol.
Aan de vooravond van het begin van dit nieuwe seizoen kon ik hem een paar vragen stellen, die ik later aangevuld heb met mijn eigen concluderingen.
Je hebt een heel goed eerste seizoen achter de rug, waarin je meteen al redelijk bepalend was voor je team. Niet alleen bij jou was een snelle aanpassing zichtbaar, ook bij Royston Drenthe, Arjen Robben en niet te vergeten Ruud van Nistelrooy toen hij aangekocht werd door Real Madrid. Hoe komt het dat je zo snel gewend bent?
Daar heb ik zelf ook eigenlijk niet echt een verklaring voor. Misschien dat het ermee te maken heeft dat ik niet echt faalangst heb en gewoon mijn spel blijf spelen.
Sneijder geeft aan dat hij die mentaliteit bezit. Deze mentaliteit is iets wat de meeste Ajax-spelers uit de eigen opleiding gemeen hebben, een gevalletje Amsterdamse bluf, het soort zelfverzekerdheid waar toppers baat bij hebben.
Heb je, voordat je naar Real Madrid vertrok, nog informatie ingewonnen bij Nederlandse voetballers die in Spanje voetballen of dat gedaan hebben?
Nee, niet bij spelers van Real. Wel bij mijn oud-ploeggenoot Gabri, die mij alles vertelde over de Spaanse competitie en mij heeft verteld dat het 1 van de mooiste competities ter wereld is.
Waarschijnlijk was de overgang zo snel beklonken dat er geen tijd was om echt uitvoerig te praten met landgenoten over zijn nieuwe club. Hierdoor moest hij het doen met de informatie die zijn ploeggenoot Gabri kon geven. Dit zal uiteraard niet erg beknopt zijn geweest, aangezien Gabri een aanzienlijke tijd bij FC Barcelona op de loonlijst stond.
Je hebt al eens gezegd dat Ruud van Nistelrooy een welkome hulp was in je beginperiode in Madrid. Met wie van je ploeggenoten trek je eigenlijk het meest op?
Met Ruud en Arjen, maar ook Higuain, Raul , Guti en Pepe. Met deze spelers praat ik veel over de wedstrijd, wat er beter kan en wat er fout ging bijvoorbeeld.
Het moge duidelijk zijn, Sneijder probeert zichzelf nog steeds te verbeteren als voetballer. Hiervoor gaat hij niet alleen om met zijn Nederlandse collega’s, maar praat hij dus ook met de “kopstukken” van de ploeg.
Je oud-ploeggenoot John Heitinga gaat spelen voor Atletico Madrid, in hoeverre heb jij hem nog adviezen gegeven?
Het enige wat ik Johnny heb meegegeven is dat de Spaanse competitie 1 van de mooiste is, qua niveau maar ook het spel op zich. Die kans moest hij dus gewoon pakken, ook omdat ze dit seizoen weer Champions League gaan spelen (inmiddels is de loting bekend: Atletico neemt het in de 3e kwalificatieronde op tegen Schalke ’04).
Trainer Bernd Schuster heeft al meerdere malen zijn bewondering geuit over de Nederlandse groep bij Real Madrid. Neemt hij jullie vaak apart om bepaalde dingen door te spreken?
Ja, hij neemt ons regelmatig apart. Maar dat doet hij ook bij de andere spelers.
Schuster weet dus de verschillende voetbalculturen apart te instrueren. Naast dat hij zijn manschappen regelmatig apart neemt, spreekt hij ze veel gezamenlijk toe. Hierdoor ontstaat er een groot gevoel van eendracht in het veld, iets wat een aantal jaar geleden bij Real Madrid wel anders was.
Is er eigenlijk sprake van een hiërarchie binnen de spelersgroep van Real Madrid en zo ja, hoe ziet die er uit? Wie zijn bijvoorbeeld de echte leiders?
De hiërarchie is er wel. De echte leiders zijn Raul, Guti en Casillas. Dat zijn tevens de jongens die bij de club groot zijn geworden. Zij zijn om die reden ook degenen die hier veel te vertellen hebben.
In je tijd bij Ajax was je aanvoerder en een dragende speler. Wat is jouw huidige rol bij Real Madrid? Ben je hier meer een dienende speler of laat je je hier ook gelden?
Ik ben hier binnen gekomen als dienende speler, maar ben in de loop van het seizoen wel meer een dragende geworden. Ook omdat de trainer dit van mij verwacht.
Sneijder heeft zich dus in een seizoen opgewerkt tot één van de steunpilaren van een van de grootste teams ter wereld. Naast hem zijn natuurlijk Robben en Van Nistelrooy ook dragende spelers voor de Madrilenen. Dit geeft maar weer eens aan hoe goed Nederlandse voetballers in Spanje passen.
Tijdens het EK hebben we kunnen genieten van een Nederlands elftal dat met veel plezier zijn groepswedstrijden afwerkte. Wie waren de leiders van dat team, in de kleedkamer en op het veld?
De echte leiders binnen en buiten het veld waren of zijn Van der Vaart, Van Nistelrooy, Van der Sar, Gio, en ikzelf.
Opvallend om te zien is dat Sneijder in zijn antwoord (bewust of onbewust) 2 namen van de 7 die het spelsysteem hebben bepaald weglaat. Van Persie had natuurlijk de pech dat hij geblesseerd aan het toernooi begon, en om die reden net als Robben veelal mocht invallen.
In de pers werd de factor spelvreugde vaak aangehaald, het plezier spatte van het spel van Nederland af. Aan welke wedstrijd tijdens het EK beleefde jij het meeste plezier en waarom?
Dat waren eigenlijk twee wedstrijden, namelijk die tegen Frankrijk en Italië. Maar als ik moet kiezen, kies ik voor Frankrijk, omdat we toen echt vrij konden voetballen en natuurlijk vier goals maakten. Aan alles was te merken dat men ervan genoot.
We zien hier dat voetballers ook het meeste genieten als er mooi gevoetbald wordt. De wedstrijd tegen Frankrijk was een slepend gevecht met vele hoogtepunten, waaronder Sneijder zijn 4-1 vlak voor tijd, onlangs nog uitgeroepen tot mooiste goal van het EK.
U ziet het, ook uit de woorden van Sneijder blijkt dat hij als persoon veel bijgeleerd heeft sinds zijn onstuimige beginjaren. Komend seizoen zien we of hij deze lijn weet door te zetten. Doet hij dat, dan gloort er misschien wel Europees succes aan de horizon. Houdt u vooral de Spaanse competitie in de gaten.
