Manchester United versloeg Porto op eigen veld en werd zo de eerste Engelse ploeg die wist te winnen in het Estadio do Dragão. Een schitterend schot van Cristiano Ronaldo was in de zesde minuut de mokerslag voor Porto, dat in tegenstelling tot een week eerder een matte indruk maakte. Een terechte overwinning, met een tweetal opvallende punten.
Mijn nieuwbakken held Hulk had een handvol leuke acties, maar was verder vooral matig aan de bal. Dat kwam onder andere door de zeer strakke verdediging van Manchester United, die zonder jongeling Jonny Evans en met Rio Ferdinand een kwaliteitsinjectie had gekregen. Nu werd er juist weer kort op de man gedekt, de ruimtes klein gehouden.
Het was het spel waarmee United vorig seizoen de Champions League won, en dat kan dit jaar zomaar weer gebeuren. Hoewel de echte voetballiefhebber niet erg aan zijn trekken komt bij dit soort voetbal, moet men wel respect opbrengen voor de ploeg uit Manchester, want het vergt heel wat om steeds zo geconcentreerd en klinisch te blijven spelen.
Ik was verbaasd toen ik zag dat Anderson bij zijn wissel mokkend naar de kant liep. We hebben het hier over een speler van begin twintig, die aardig zijn rol vervult en ook vandaag goed stond te voetballen. Met zo’n misplaatste attitude zet je niet alleen jezelf voor schut, maar laat je ook merken aan je manager dat je het niet met hem eens bent. Als je iets niet moet doen bij Sir Alex Ferguson, dan is het wel laten merken dat je het oneens bent met hem. Vraag dat maar aan David Beckham.
Dan de prachtgoal van Ronaldo. Uit het niets, met een beetje ruimte, de bal zo het doel in jagen, dan ben je een grote. Hoewel ik niet alles van de wedstrijd gezien heb, vond ik Ronaldo weer wat trekjes hebben van een andere nummer zeven van United. Dat was ook iemand die wedstrijden in een vlaag van genialiteit kon beslissen. Dat was ook een publieksfavoriet op Old Trafford. Ronaldo hoeft alleen nog maar een karatetrap te plaatsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten