Milan – Boca: De Kleine Dracula

Vandaag zat ik al vroeg op de bank voor een lekker potje voetbal. Het was half twaalf, de aftrap voor de finale van de Wereldbeker voor Clubs tussen het Italiaanse AC Milan (met landgenoot Clarence Seedorf) en het Argentijnse Boca Juniors (de club van Pluisje en Riquelme). Grote aderlating bij Boca was het feit dat Riquelme voor deze competitie niet speelgerechtigd was, want hij was te laat aangekocht om hem nog in te kunnen schrijven. Bij Milan waren er verder geen problemen.

Laat ik voorop stellen dat het een erg vermakelijke finale was, een wedstrijd met veel kansen aan beide kanten. De eerste goal was echter voor Milan, na een goede sprint van Kaká, die zijn inzet tot twee keer toe geblokt zag worden, kwam de bal via een Boca-been bij Inzaghi, die van een metertje of zeven makkelijk binnen kon tikken. Binnen de minuut was het echter alweer gelijk, een voorzet van Morel Rodriguez, de linksback, werd op waarde geschat door de compleet ongedekte Palacio, die erg mooi binnenkopte.

Enkele minuten daarna werd de 2-1 van Boca (weer Palacio, op aangeven van Palermo) onterecht afgekeurd wegens vermeend buitenspel van Palacio. Op het moment van spelen stond hij echter tussen twee verdedigers in geklemd, zodat er absoluut geen sprake was van een fout.

Het bleef enerverend tot aan de pauze, waarna Milan gelijk het heft in handen nam. Een tweede rebound zorgde voor de 1-2 uit een vrije trap van Pirlo. De specialist zette voor, Ambrosini raakte de bal volledig verkeerd, maar Nesta stond achter hem opgesteld, kon de bal oppikken en in het doel volleren. Daarna was Boca even de weg kwijt en dat was vooral te zien aan de magere voorzetten van de zijkanten. Zowel Gonzalez als Neri Cardozo gaven een aantal erbarmelijke ballen. Gelukkig was daar nog Hugo Ibarra, de rechtsback, die na een mooie rush zijn inzet via de binnenkant van de paal terug het veld in zag komen. Pech voor Boca. Direct daarna kwam er weer een rush van de rechtsback, die nadat hij geraakt werd door Kaká en even behandeld moest worden ineens een niveau hoger ging spelen. Hier raakte Maldini geblesseerd doordat hij over zijn eigen voeten struikelde, maar Milan speelde door en counterde razendsnel via de linkerkant met Kaká, die de Boca-verdediging omspeelde en een rollertje produceerde, die wonder boven wonder het net vond doordat keeper Caranta over de bal heen sprong.

Boca leek nu toch echt verslagen, maar qua spel was het toch zeker de gelijkwaardige van Milan. Efficiëntie was het toverwoord, want ook de 1-4 kwam na een snelle counter van Milan, waarbij Kaká het overzicht behield en Inzaghi weer eens van de penaltystip vrij mocht intikken.
Boca ging met een aantal wissels driftig op zoek om de schade beperkt te houden, maar werd niet echt geholpen door de scheidsrechter, die ik erg in het voordeel van Milan vond fluiten. Toch kwam er nog de 2-4 voor Boca door een schotje van de ingevallen Gracián. Op het einde vond de scheids het nodig zich nog even te laten gelden, door Milan én Boca nog een keer rood te geven, eigenlijk volledig onnodig, voor twee dertien-in-een-dozijn overtredingen.

Nu zult u wel zeggen, natuurlijk, geef de scheids maar weer de schuld. Deze scheids is toch een beetje bijzonder. Het betreft namelijk de 32-jarige Marco Antonio Rodriguez Moreno, een Mexicaan uit Guadelajara. Zijn bijnaam luidt “de Kleine Dracula”, oftewel “Chiquidracúla”, omdat hij op jeugdfoto’s van Dracula zou lijken. Deze scheidsrechter heeft een reputatie als een ongeëvenaarde disciplinair met een voorliefde voor het trekken van kaarten. Spelers met een grote mond zijn sowieso de lul bij hem, het beste geïllustreerd door de Mexicaanse seizoensfinale in 2006 tussen Toluca en Monterrey, waarbij hij drie spelers van de laatstgenoemde ploeg van het veld stuurde. Toluca won, mede dankzij deze kaartenregen, met 3-0 en verzekerde zich zo voor de titel (eerdere uitslag 3-3), Rodriguez moest onder politiebegeleiding naar huis gebracht worden. Zelfs hoge mensen uit het Mexicaanse voetbal probeerden hem met waarschuwingen een beetje af te laten koelen. Nu lijkt dat een beetje gebeurd te zijn, volgens de bond. De FIFA denkt er in ieder geval wel zo over, door hem voor deze finale te selecteren.

Tegenover al dit strikte gezeik staat wel dat deze scheidsrechter één van de fitste mensen uit het huidige scheidsrechterskorps is, hij staat bijna nooit uit positie. Zijn hobbies zijn ook vrij normaal, niks geen halzen leegzuigen, maar gewoon muziek luisteren, zwemmen en fietsen, en de Bijbel lezen.

Één ding is zeker, als hij zo doorgaat, wordt hij vanzelf onsterfelijk.