Het kerstwoord

Wist u dat zoiets bestond? Een modewoord, speciaal voor de kerst? Ik niet, tot eerder deze week. De AH Bonus-folder viel weer eens in de bus en hij stond natuurlijk boordevol lekkernijen, het meeste van het nieuwe “Exclusief”-huismerk, om de mensen wat “extra’s” te schenken voor een nog hogere prijs. Mijn oog viel op het woord “amuzes”. Amuzes zijn kleine hapjes, die je ineens door moet slikken eigenlijk. Het hoort een streling van de tong te zijn, en het is Frans. Twee dingen die dus absoluut niet samengaan, of eigenlijk drie. Maar goed, amuzes dus. Hét modewoord van deze kerst. Nog nóóit heb ik het eerder gehoord, totdat hier in huis er iemand over begon.

“Ja, als voorgerecht doen we een stuk of zes amuzes..” Ik wist niet wat ik hoorde, want ik associeer het woord amuze al gauw met het Engelse “amuse”, hetgeen vermaken betekent. Ik dacht aan een pop-up clown ofzo, die dan met z’n veel te grote schoenen en rood geruite jasje al ons eten op ging smikkelen, om vervolgens met een luidkeels “ALLES IS VOOR BASSIE” te besluiten. Niets was minder waar.

Vorige jaren hadden we de tapas. Het is eigenlijk gewoon Spaans voor kleine hapjes, alleen de trendbeluste Nederlander heeft de term inmiddels omgegooid naar Spaanse kleine hapjes. Voortaan dus stokbrood met Serranoham en kaas uit La Mancha, tomatenpuree en een enkele gefrituurde inktvisring. Want dat zijn tapas toch? Nee, tapas noemen wij in Nederland gewoon kleine hapjes, tussendoortjes enzovoorts. Maar het is mode, het is nieuw en het is nog exclusief, dus er wordt gretig gebruik van gemaakt.

Nog zo’n stuitend voorbeeld, carpaccio. Wat een verneuking van kostbaar vlees zeg, en de mensen vinden het nog lekker ook. Carpaccio is de Italiaanse benaming voor flinterdunne rauwe biefplakjes. In restaurants wordt dit op de kaart gezet als voorgerecht omdat het relatief weinig tijd en geld kost om het te bereiden. Men flikkert wat (bij voorkeur oude) kaas er overheen, gooit er wat groenvoer op, beetje pijnboompitjes erbij (ook zoiets exotisch) en een dressing van azijn ofzo, en men heeft een voorgerecht. Het vlees zelf is een natte, kleffe, smaakloze lap, maar de kaas en de saus geven het nog enige voldoening als je de carpaccio naar binnen werkt. Het waren dus bieflapjes voor de duidelijkheid. Volwaardige biefstuk, helemaal vernacheld door een of andere malloot die ze door de snijmachine heeft gehaald. Zonde van het stuk vlees, zeg ik dan.

Genoeg gezeurd, ik wens iedereen zeer prettige feestdagen. Dat men zich maar lekker vol eet en te goed doet aan van alles en nog wat.
Ik denk wel dat ik me flink ga amuseren deze kerst. En om alvast een voorspelling te doen: volgend jaar wordt het bier und bratwurst. Daar teken ik voor.